ดาวดาริน : The idol

สารบัญ
บทที่ 14 สู่แดนไกล
ชายหนุ่มครุ่นคิด พวกมันเป็นใครกันนะ ทำไมต้องมาทำร้ายเรา ในช่วงนี้ดาวดารินหายไป หรือว่า...มันจะรู้เรื่องดาวดาริน...
ที่ห้องทนายความบริษัทตะวันยอแสง จามรีเดินเข้าไปยืนกอดอกเชิดหน้า
นี่คุณชาลี ได้เวลาเปิดพินัยกรรมแล้วมิใช่หรือ
ยังมีคนมาไม่ครบนี่ครับ
ใครกัน อ๋อ... แม่ดาวดารินงั้นเหรอ ก็ไม่เห็นจะต้องเกี่ยวอะไรกับพินัยกรรมนี่ ลุกบุญธรรมรึก็ไม่ใช่ ก็แค่เด็กนักเรียนทุนในความปกครอง
จามรีต่อว่าทนายความประจำตระกูลกาญจนนิจและเป็นทนายความประจำบริษัทตะวันยอแสง
แต่คุณศุภกาญจน์สั่งไว้ครับ ว่าให้คุณดาวดารินมานั่งฟังด้วย
แต่คุณก็รู้ว่าเค้าหายตัวไป งานบริษัทก็กำลังปั่นป่วน
ทนายความหยุดคิดครู่หนึ่ง
เอาละครับ ผมจะเปิดพินัยกรรมในวันศุกร์นี้ครับ
จามรียิ้มเยาะ รู้สึกว่าอะไรๆ ดูง่ายขึ้น
แสงตะวันเริ่มสาดส่องยามเช้าตรู่ ได้ยินเสียงนกร้องเจื้อยแจ้ว แต่คนที่นอนอยู่ในถุงดำยังนอนนิ่งไม่ไหวติงอยู่บนชายหาดสีคล้ำ มืออันเหี่ยวย่นของยายนุ่มค่อยๆ แกะถุงดำออก
หญิงชราผงะตกใจสุดขีด ยืนตัวสั่นงันงก
ช่วยด้วย...ช่วยด้วย เร็วๆ
มีอะไรล่ะแม่ ยืนตัวสั่นเชียว
ลูกสาวยายนุ่มวัยสีบสี่ผิวคล้ำรูปร่างผอมบางรีบวิ่งเข้ามา เห็นเหตุการณ์ก็ตกใจตามกัน
วู้...วู้...ช่วยด้วย
ผู้คนหญิงชายวิ่งกรูกันเข้ามาจ้าระหวั่น
ชาวเกาะปิลัน ช่วยกันผายปอดหญิงสาว แต่ดาวดารินก็ยังไม่ฟื้นคืนสติ
หมายเหตุ งานเขียนชิ้นนี้ ได้รับการคุ้มครองสิทธิตามพระราชบัญญัติคุ้มครองสิทธิทางปัญญา โดยลิขสิทธิเป็นของผู้เขียน ที่ให้เกียรตินำเผยแพร่ผ่าน วิชาการ.คอม เรามีความยินดีและอนุญาตให้ทำซ้ำหรือเผยแพร่ต่อเพื่อประโยชน์ทางการศึกษาเท่านั้น กรุณาให้เกียรติผู้เขียน โดยอ้างชื่อผู้เขียนและ วิชาการ.คอม (www.vcharkarn.com) ทุกครั้งที่ทำการเผยแพร่ต่อ ห้ามนำส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อในสื่อที่เอื้อประโยชน์ทางธุรกิจก่อนได้รับอนุญาต ขอขอบคุณที่ร่วมกันช่วยสร้างให้สังคมไทยเป็นสังคมแห่งปัญญา